Şu son tatilimde, buraya yazacak o kadar çok şey yaşadım ki, hevesim bitmiyor. Yazdıkça, yazmaya devam etme isteğim artıyor. Yine de, yorgunluğum ve ağrıyan sırtım nedeniyle, bir noktada pes ediyorum.
Korkarım, sonlara, baştan savma bir özet koyacağım.
Kendimi gergin ortam, kişi, olay ve zamanlardan kurtarmak istiyorum. Bu tür kurtuluşun en güzel yollarını veren işimin, beni en çok geren aktivitem olması ironik mi, salakça mı?
Kızılderili soykırımı yok mu?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder